Afscheid van Ghana komt dichterbij

Hallo allemaal,

Ja afscheid van Ghana komt steeds dichterbij, we zijn nu over de helft en met de zus van Martin gaat het iedere dag slechter. Maar even terug naar ons laatse reisverhaal.

Donderdagavond 7 februari in overleg met Maartje besloten om toch zaterdag9 febr richting Accra te gaan. We hadden voor haar project gedaan wat we konden, en willen nu toch ook dichterbij het vliegveld zitten als er met de zus van Martin wat gebeurt we snel huis kunnen indien nodig.

Vrijdag 8 februari.

Vandaag was het programma ticket kopen voor bus naar Takoradi, en dat viel niet mee,de grote busSTC bleken niet op zaterdag te gaan alleen zondag. Maar je bent dan ingesteld op zaterdag dus verder gezocht. Na wat navragen en zoeken kwamen  we bij deV.I.P bussen maar die gaan niet naar Takoradi.  Nagevraagd en er gingen wel kleinere bussen dus besloten zaterdag op de gok naar station te gaan.16.00  waren we thuis om uit te zoeken hoe we de dag erna moesten gaan.   Dat is echt Ghana, in holland kijk je even op internet,hier ben je er een dag mee bezig.We wilden graag de jongens van project gedag zeggen, dus met maartje er naar toe. Daar troffen we iets anders dan gedacht,4jongens waren niet op de workshop en schoenmaker was, laten we zeggen bezig met iets anders dan les geven aan de jongens. Ons vermoeden dat wat de schoenmaker deed en vertelde niet klopte bleek waar te zijn. Verdere details zijn voor jullie niet interessant, Maartje was blij dat wij erbij waren. Ze heeft samen met Martin nog gesprek gehad met schoenmaker, waar het toch wel stevig aan toe ging.Conclusie, er gaat wat veranderen wat goed is, de jongens zijn hier ook erg blij mee. We hebben nog steeds contact met Maartje en volgen en steunen haar.We sloten het project dus wel heftig af, maar dat zijn al onze dagen hier al geweest.Omdat Titus en Cezir die ochtend waren afgereisd naar het noorden om schoenen te verkopen die klaar waren.  Dus zijn we die avond samen met Maartje en Garvin nog lekker gaan uit eten, konden daar rustig nog wat bespreken hoe nu verder.

zaterdag 9 febr

Vroeg uit bed, en in het donker onze koffers gepakt, want jawel we hadden weer light off. De broer van Titus zou ons naar het busstation van Kumasi brengen. Afgesproken was 6.00 maar dat werd wat later, tegen half 7 vertrokken met pijn in ons hart. We lieten Maartje achter, en wisten dat ze de komende dagen heel wat op haar dak zou krijgen met het project, ons groot gehouden, gehuilld van binnen en vertrokken. Hadden snel de juiste bus naar Takoradi die zou ons voor 19 cedi brengen is omgerekend euro 8,50 en ongeveer 285 km. Busrit is voorspoedig verlopen met wat hulp van medereizigers op het juiste punt afgezet, 13 km voorbij Elmina.Snel daar nog twee zakjes plantain chips voor nikki gekocht, weet zeker dat ze die heeeeel lekker gaat vinden. Daar een taxi genomen naar Ko-sa Beach resort, wow dan kom je in een oase van rust, palmbomen strand lekker eten en koud bier aan. We hopen hier nog een paar dagen te mogen genieten, en misschien nog wel mijn verjaardag te vieren.

zondag 10 februari

Na een heerlijk ontbijtje met uitzicht op het strand de zee en de palmen besloten om gewoon lekker een dag te luieren. En dan word je zomaar op een kadootje getrakkeerd, het weeshuis van een dorp verderop hadden uitstapje en genoten bij ons op het strand. Daar werd muziek gemaakt, gedanst en gelachen, ineens ben je dan getuigen van simpel kindergeluk. Je hoort ze lachen en genieten van de kleine dingen van het leven, water zand, muziek en dans. Nog gesproken met David een Ghanse man die dit weeshuis en bijbehorende school beheert. Hij zoekt ook naar  gelden, via sponsors of vrijwilligers die komen. Wij zijn dan in Kumasi weg, maar kunnen gelukkig hier ook zien dat er veel projecten zijn die de moeite waard zijn om te steunen. Nog heerlijk met de kinderen gespeeld en gedanst, om laat op de avond terug te kijken op weer een heerlijke dag die we hebben gekregen.

Maandag 11 febr

Omdat we nu al anderhalve dag hadden geluierd hoogste tijd om iets te gaan ondernemen. Op advies van Nol en Annelies naar Komenda gewandeld langs het strand, dit is ongeveer een uur. Maar wij, ach wij deden er bijna twee uur over, de visnetten werden op het strand binnengehaald, en wij mochten zien hoe dit gebeurt. Geweldig om te zien, het spreekwoord klopt vele handen maken licht werk.Kreeg toestemming om wat foto's te maken en als tegenprestatie hebben we toen maar geholpen. Moe en stinkend naar vis kwamen we dus naar ruim 2 uur aan in Komenda. Bij een lekker koud pilsje, knijp je jezelf dan maar weer eens in je armen en denkt, wat zijn we toch bevoorrecht om dit allemaal te mogen meemaken. In de middag lekker boekje gelezen op het strand.Later nog met Maartje contact gehad, heeft veel met de jongens gesproken gekeken hoe ver ze waren en de workshop dus open gegooid. Het gaat goedkomen, ze heeft er veel zin in en hoort nu eigenlijk pas wat er de afgelopen maanden heeft afgespeeld. Ze is op de goede weg, met behulp van ons ,de stichting in Nederland zal dit project slagen, daar zijn wij van overtuigd. En kunnen misschien eind van het jaar de eerste jongens als schoenmaker terug naar hun familie in het noorden en zichzelf en de familie in hun onderhoud voorzien.En de grootste overwinning was die dag toch wel dat ik manlief heb verslaan met triominos, schouderklopje voor mijzelf.

Dinsdag 12 febr

Omdat we langer kunnen blijven dan verwacht was het hoogste om het geld wat aan te vullen. Omdat Annelies en Nol toch naar cape coast moesten kregen we een lift aangeboden. Hebben we alles bij vroegen we nog aan elkaar, ja. Daar aangekomen zouden we eerst cape coast castle gaan bezoeken. Martin betaal jij even, hoezo jij hebt portomene, nee die heb jij. Daar sta je dan, gelukkig hebben Annelies en Nol een erg leuk restaurant geopend vorig jaar mei tegenover de castle,dus geen paniek. Poeh gelukkig ze zitter er nog, kunnen we wat geld lenen, en evt met jullie weer terug, natuurlijk was dat geen enkel probleem. Bezoek castle toch maar laten zitten, hadden Elmina 2 jaar terug gezien en lijkt erg op elkaar. Maar vrouwen zouden geen vrouwen zijn, toch geld uitgegeven. Een leuk klein leren tasje, en bij het restaurant Ko-sa een tas wat gemaakt is door  allenstaande vrouwen met kinderen  uit Libie die in een huis in Ghana worden opgevangen. Ook dus weer een goed doel, je weet dan waar je geld terecht komt. Heerlijke lift terug gehad met een stop voor een heerlijk vanille fan ice. In de middag weer contact gehad met Nederland het gaat nu toch langzaam echt minder met de zus van Martin, dus plukken iedere dag die ons nog is gegeven in afrika. Het mooiste is toch wel dat Martin tijdens het eten ineens zegt, oh ja vanmiddag toen ik in de zee aan zwemmen was, was een ghanese jongen een condoom aan het spoelen. Ja jullie lezen het goed, zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen. Maar toch hebben we die hier niet gezien, de kastelen. Hopen maar dat de condoom nog bruikbaar is en hij niet een ghanees meisje zwanger maakt of aan aids helpt. Na contact met Nederland denken we mijn verjaardag morgen op valentijnsdag hier te kunnen vieren. Mijn kadootje, zelf uitgekozen is een workshop afrikaans dansen trommelen. Martin kijkt hier al erg naar uit. En helaas gisteravond weer light off, twee uur aan twee uur uit, zweten in ons slaapkamertje, bedje was een beetje nat. Maar als we dan horen dat het in Nederland koud is, denk ik laat mij maar lekker zweten.

Woensdag 13 febr

Vanmorgen met trotro en taxi hier naar cape coast vertrokken, zitten nu in internetcafe dit verhaal te schrijven. Gaan vanmiddag nog lekker aan het strand liggen met ons boekje, en dromen over al onze geweldige ervaringen die we tot nu toe hebben mogen meemaken. Als we onverwachts terug moeten zal dit met een hele grote rugzak vol dierbare herinneringen zijn. Heb zin in mijn verjaardag morgen, valentijnsdag, de dag van de liefde. En die hebben we hier erg veel gehad in Ghana, de liefde voor afrika is eigenlijk alleen maar groter geworden. Hopen zeker Maartje haar project te kunnen blijven steunen vanuit Nederland. Wanneer we nog gaan schrijven weten we niet, voor nu geniet morgen van valentijn, ben gewoon extra lief voor iedereen, een glimlach kost niks, een schouderklopje nog minder. En mogen alle vrijgezellen morgen leuke kaartjes krijgen van hun stille aanbidders.

Loes en Martin